Un texto mortale

Stiti rautacismul ala vizual nemaipomenit al lui Giovanni Papini, din Un uomo finito?

La un moment dat, ca un soi de insemnare in jurnal, spune italianul ca in ziua aceea a citit un text superb. Si pe urma ne tranteste in pagina o ditamai hieroglifa de ideograma chinezeasco-japoneza, imbarligata si absconsa si imprehensibila si eleganta si rea. Ceva de genul asta:



Uite'asa si eu in seara asta. Conversandu-ma cu anonimul (anonima?) necunoscut (necunoscuta?) pe teme de snoberie intelectuala asumata implicit de amandoi, am ajuns sa ne gratulam in islandeza. Si sa citim un text superb, pe care nu ma lasa inima sa nu vi-l impartasesc si domniilor voastre, dragi cititori ortodocshi de rit latin, inconjuratzi de-o mare slava.

Cititzi cu atentzie, sa nu va scape vreun cuvant :)

Nú ríða menn heim af þingi. Og er Gunnar kom heim mælti hann til Sigmundar: „Meiri ert þú ógiftumaður en eg ætlaði og hefir þú til ills þína mennt. En þó hefi eg nú gervan þig sáttan við Njál og sonu hans og skyldir þú nú eigi annarri flugu láta koma í munn þér. Ert þú mér ekki skaplíkur. Þú ferð með spott og háð en það er ekki mitt skap. Kemur þú þér því vel við Hallgerði að þið eigið meir skap saman.“

Gunnar taldi á hann langa hríð en Sigmundur svaraði honum vel og kvaðst meir hans ráðum skyldu fram fara þaðan af en þar til hafði verið. Gunnar sagði honum þá hlýða mundu. Hélst með því nokkura hríð.

Jafnan mæltust þeir vel við, Gunnar og Njáll og synir hans, þó að fátt væri meðal annars liðsins.

Sá atburður varð að farandi konur komu til Hlíðarenda frá Bergþórshvoli. Þær voru málgar og heldur illorðar. Hallgerður sat í dyngju því að hún var því vön. Þar var Þorgerður dóttir hennar og Þráinn. Þar var og Sigmundur og fjöldi kvenna. Gunnar var eigi þar né Kolskeggur. Farandkonur þessar gengu inn í dyngjuna. Hallgerður heilsaði þeim og lét gefa þeim rúm. Hún spurði að tíðindum en þær kváðust engi segja. Hallgerður spurði hvar þær hefðu verið um nóttina. Þær sögðust verið hafa að Bergþórshvoli.

„Hvað hafðist Njáll að?“ segir Hallgerður.

„Stritaðist hann við að sitja,“ sögðu þær.

„Hvað gerðu synir Njáls?“ sagði Hallgerður, „þeir þykjast helst menn.“